Fon Klement

Als kunstenaar is Fon Klement (1930-2000) autodidact. Na een korte periode waarin hij als figuratief schilder en houtsnijder aanzien verwierf, kwamen in 1960 de eerste meerkleuren grafiekbladen tot stand in de hem nu zo typerende techniek , de hoogdruk boardsnede. Herkenbare vormelementen maakten geleidelijk plaats voor meer abstracte motieven in een sober kleurenprogramma. Een overzicht van dit werk was in 1980 te zien in het Museum van Bommel-Van Dam in Venlo. In de tachtiger jaren doen vegatieve elementen, waarvan vorm en kleur uitbundig zijn, hun intrede. In september 1990 wordt ter gelegenheid van zijn zestigste verjaardag nieuw werk tentoongesteld in het Singer Museum te Laren. Tegelijkertijd verschijnt een boek met grafiek, schilderijen en tekeningen. Zijn oeuvre is behalve op exposities te zien op reizende grafiek-tentoonstellingen. Sinds 1961 is Fon Klement lid van Xylon, de internationale vereniging van houtsnijders, die regelmatig grafiek toont in heel Europa. De expositie Prints today in the USA met een overzicht van grafiek van Nederlandse kunstenaars, onder wie Fon Klement, heeft jarenlang door de Verenigde Staten gereisd. Tijdens de grafiekbiënnale Grafiek Nu in Laren (najaar 1990), en later op de eerste internationale grafiekbiënnale in Maastricht (zomer 1993), wordt aan Fon Klement de Publieksprijs toegekend. In 1992 verscheen een bundel met zeven gedichten van Marion Bloem naast zeven prenten van Fon Klement onder de titel ‘Zwartwit in en achter kleuren. Dit album dat als Leporello is vormgegeven was een nieuw hoogtepunt in het grafisch oeuvre van Fon Klement.